Zasadnje je to takle: Hač dźiwadło abo klankodźiwadło – woboje hodźi so ze wšěmi móžnymi wěckami na jednore wašnje přihotować a hrać. Wšitke objekty wšědneho dnja dadźa so wožiwić. Ze wšěmi móžemy stawizny wuwiwać a sej tak wjesołe hodźinki darić. Štóž je hižo raz w klankodźiwadle pobył wě, zo so tu nimo nam znatych klankow tež hinaše wěcy přez jewišćo hibaja: klapa listoweho kašćika móže tola tež rjana šěroka huba być, wobroćene chošćo ma najrjeńšu frizuru a swěčnik móže ze swojimi rukami wjele nadźěłać.
Naš prěni přikład je klasikar: Nohajca, kotraž so z jednorymi detailemi na žiwu naručnu klanku přeměni.
Přemysli sej najprjedy, što měła twoja nohajca předstajić:
Skerje pisane wjesołe stworjenčko?
Abo měła snano ćmowy charakter być?
Trjeba wosebity accessoire?
Hdyž wěš, z kotrej figuru chceš sej zahrać, wupytaj sej nohajcu we wotpowědnej barbje: Snano maće něhdźe korbik z jednotliwymi nohajcami abo stare wołmjane nohajcy z dźěrku. Te so najlěpje hodźa. Wupytaj sej kneflej, kotrejž so derje jako wóčce hodźitej a přišij jej na wotpowědnym městnje. To je poprawom hižo najtrěbniše dźěło. Nětko sćěhuja detaile: Zhotuj z wołmy abo płatowych šlebjerdkow frizuru a přišij ju. Wutřihaj z filca nós a jazyk a přilěp jej. Tež nawoči hodźa so na tute wašnje spaslić. Abo trjeba waša nohajca snano rjekowski kabat?
Kaž při wšěm su tež tu njeskónčnje wjele móžnosćow, hdyž maš dosć fantazije. Wězo so jara wjeselimy, hdyž nam waše wuslědki předstajiće!
dźiwaj so 